Świat bez głowy : portret Janusza Głowackiego
"Portret Janusza Głowackiego "
Ta książka to wspomnienie o Januszu, które zrodziło się z tęsknoty przyjaciół.
Kazimierz Kutz opowiadając o przyjaźni z Głowackim mówi, że zawsze wydawała mu się wieczna: "Nigdy się ze sobą nie spoufalaliśmy, nie wyobrażam sobie, żeby Głowa mógł mnie dotknąć. Byliśmy po prostu chłopakami z jednej drużyny, szefami gangu. On był pięknym
człowiekiem, prawym, przyzwoitym i uczciwym wobec siebie i innych. Bardzo go kochałem".
Daniel Olbrychski wspomina, że Janusz zawsze mówił cicho, jakby przez zaciśnięte wargi i trzeba było być blisko niego, żeby usłyszeć, że coś właśnie "smacznie skomentował". - On fantastycznie się bawił, umiał żyć pięknie, nie marnował czasu towarzysko. Mówił zawsze w sposób wyważony i celny, tak jakby w myślach najpierw zapisywał co chce powiedzieć i sprawdzał później, jak to będzie brzmiało.
Głowackiego kochało się nie za to, co zrobił albo napisał, ale za to, jaki był.
| Odpowiedzialność: | Iza Bartosz ; zdjęcia Czesław Czapliński. | Hasła: | Głowacki, Janusz (1938-2017) Dramaturdzy polscy Literatura polska Pisarze polscy Scenarzyści filmowi Polacy za granicą Polska Stany Zjednoczone (USA) Pamiętniki i wspomnienia Biografia |
| Adres wydawniczy: | Warszawa : Czerwone i Czarne, 2018. |
| Opis fizyczny: | 279 stron : ilustracje ; 23 cm. |
| Uwagi: | Bibliografia na stronach 269-275. |